کد تماس با ما

"خَستِگان را چو طَلَب باشد و قُوَت نَبـُـوَد ..."

ســـلاҐ....

خیلے خستـﮧ ام، بـﮧ خاطر این چند ماهے که بـﮧ من بد گذشت و

خیلےمتاسفم که در ترم جدید این خستگے ها را با خودم سر کلاس می برم.

از خستگے هایم گفتم تا بگویم این آخرین پست من است؛

هر چند این خداحافظے زودهنگام برایم خوشایند نیست، اما وقت کمے دارم

برای جمع و جور کردن برنامـﮧهاے درسے و کارهاے... باز هم درسے

و همچنین زندگے ام!... که همین وقت کم با آمدن بـﮧ اینجا کمتر هم مےشود؛

بـﮧ همین خاطر بر خلاف میل باطنے ام، مجبورم این خانـﮧ را ترک کنم...

ازهمـﮧ ے کسانے که در این مدت براے من کامنت گذاشتند، ممنونم.

چـﮧ آنها که مے شناختمشان و چـﮧ آنها که نمے شناختم.

بهار

آخَرین بار که مَن اَز ته دِل خَندیدَم ،

عِلَتَش پول نَبود.اِنعکاسِ جُکِ هَر روز نَبود.

عِلَتَش چِهره یِ ژولیده یِ یِک دَلقَکِ گیج ،یا زَمین خوردنِ یِک کور نَبود.

مَن به « مَن » خَندیدَم که چونان دَلقَکِ گیج، پای می لَنگانَم.

نَقشِ یِک خَنده به صورَت دارَم و دِلَم غَمگین اَست...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: